Ervaring Coralie: een brief naar mijzelf - A3 traject (Afstand-Adoptie-Autonomie)

Groepsfoto A3-traject (Afstand-Adoptie-Autonomie) Den Bosch 10-4-2022

Beste Ikzelf (innerlijke kind),

Toen we Haïti hebben moeten verlaten, zijn we in een nieuwe familie terechtgekomen. Op dat moment zijn we onbewust in een overlevingsmodus gestapt.

Wij hebben geprobeerd ons aan te passen aan ons nieuwe leven en familie en het is mij gelukt. Spijtig genoeg heb ik onbewust afstand van jou moeten nemen. Dat zou ik pas 40 jaren later ontdekken.

Ik heb een heel mooie jeugd gehad. Ik ben door mijn ouders met veel liefde en respect opgevoed. Hiervoor ben ik hen heel dankbaar.

Als kind ben ik altijd en overal graag gezien.

Onbewust weet ik vandaag dat ik mijn best heb gedaan om graag gezien te worden. Omdat het kleine kind dat ik was geen tweede keer verlaten kon worden.

In November 2021 ben ik gestart met een eerste online kennismaking voor de verdiepingssessies van het A3-traject. Het was ook voor mij een eerste ervaring met een groep geadopteerde Haïtiaanse mensen. Het is super goed verlopen. Ik had er zin in om op avontuur te gaan, op ontdekking te gaan binnen de thema’s Afstand-Adoptie-Autonomie. In Februari 2022 is het eindelijk begonnen. Ik herinner me nog de eerste keer in ’s-Hertogenbosch. Toen hebben we elkaar voor het eerst in het echt gezien. Ik voelde me gelijk thuis. Deze eerste sessie is heel hard binnengekomen. Voor de eerste keer in mijn leven voelde ik me op mijn plaats. Wat ik hiermee bedoel is dat ik niet hoefde te ‘acteren’ als ik over mijn adoptieverlating wilde praten. Ik heb eindelijk een plaats gevonden waar ik kon ‘zijn’ en voelen. Voelen hoe pijnlijk de verlating voor mijn biologische familie is geweest, ondanks dat mijn adoptieouders er altijd voor mij zijn geweest.

Tijdens de sessies (Afstand-Adoptie-Autonomie), heb ik ook opnieuw contact met jou (mijn innerlijke kind) gemaakt. Het is best pittig geweest, maar dit heeft me zo veel deugd gedaan. Ik rijd nu met de trein naar huis en terwijl ik naar jou aan het schrijven ben, besef ik hoe hard ik jou heb gemist.

Door jou te vergeten ben ik onbewust een deel van mijn identiteit verloren. Mijn dromen, mijn behoeften, mijn verdriet en boosheid zijn met jou verdwenen. Vandaag wil ik terug contact met jou maken, om mijzelf terug te vinden. Ik heb vertrouwen in de toekomst dankzij de verdiepingssessies Haiti & identiteit. Ik kan niet 40 jaar ineens terughalen, maar vandaag weet ik dat ik een plaats krijg waar ik kan ‘ zijn en voelen’ .

Hopelijk binnenkort terug bij elkaar.

Je andere helft, Coralie